我从新西兰归来

新西兰躺在南半球的蓝海之中，我凌空而降，似是仙家居处的原野，翠草与绿树，迎我以长春不老的盎然笑靥。xīn xī lán tăng zài nán bàn qiú de lán hăi zhī zhōng，wŏ líng kōng ér [jiàng,xiáng]，sì shì xiān jiā jū chù de yuán yĕ，cuì căo yŭ lǜ shù，yíng wŏ yĭ cháng chūn bù lăo de àng rán xiào yè。

牛牛羊羊放牧 农场村庄宁静惊讶了多少双来自南温带的旅眼，又有一种俯伏母怀的温馨，流灌于亚洲多难一族的心间。niú niú yáng yáng fàng mù nóng chăng cūn zhuāng nìng jìng jīng yà le duō shăo shuāng lái zì nán wēn dài de lǚ yăn，yòu yŏu yī zhòng fŭ fú mŭ huái de wēn xīn，liú guàn yú yà zhōu duō nán yī zú de xīn jiān。

始终难说∶我想归来！shĭ zhōng nán shuō∶wŏ xiăng guī lái！

我又何曾归来？wŏ yòu hé céng guī lái？

却又难以再去！què yòu nán yĭ zài qù！

虽然海港里泊着船舶万艘，虽然郊原上平价小筑亭亭玉立，虽然伊甸山上风光如画，虽然海滩如梦，沙如雪，草如茵，虽然海鸥友善如故人同剪西窗烛虽然我的依恋象白云缠绕故乡的山，然而我如何诉说∶从此不归去，宁作一个土着？suī rán hăi găng lĭ bó zhe chuán bó wàn [sōu,sāo]，suī rán jiāo yuán shàng píng jià xiăo [zhù,zhú] tíng tíng yù lì，suī rán yī diàn shān shàng fēng guāng rú huà，suī rán hăi tān rú mèng，shā rú xuĕ，căo rú yīn，suī rán hăi ōu yŏu shàn rú gù rén tóng jiăn xī chuāng zhú suī rán wŏ de yī liàn xiàng bái yún chán rào gù xiāng de shān，rán ér wŏ rú hé sù shuō∶cóng cĭ bù guī qù，nìng zuò yī gè tŭ zhe？

划着独木舟而来定居的毛里人把原始的长矛和粗犷的舞蹈传授给半文明的族人，瞪眼伸舌是诚意和不说假话的表现他们的族长，与你以鼻相碰，是一种视切的见面礼，他们的村里姑娘，用麻纤为你编织一千个绮梦，挂在项间。[huà,huá,huai] zhe dú mù zhōu ér lái dìng jū de máo lĭ rén bă yuán shĭ de cháng máo hé cū guăng de wŭ dăo [chuán,zhuàn] shòu [jĭ,gĕi] bàn wén míng de zú rén，dèng yăn shēn shé shì chéng yì hé bù shuō jiă huà de biăo xiàn tā [men,mén] de zú cháng，yŭ nĭ yĭ bí xiāng pèng，shì yī zhòng shì qiē de jiàn miàn lĭ，tā [men,mén] de cūn lĭ gū niáng，yòng má xiān wèi nĭ biān zhī yī qiān gè qĭ mèng，guà zài xiàng jiān。

永远有一阵阵毛毛细雨，一阵阵挥不去的雾，一阵阵浓烈的琉璜气味，象摄魂令似的引诱你走进丛林曲径，走过小桥小坝，走进萧伯纳三十年代的地狱门。yŏng yuăn yŏu yī zhèn zhèn máo máo xì yŭ，yī zhèn zhèn huī bù qù de wù，yī zhèn zhèn nóng liè de liú huáng qì wèi，xiàng shè hún lìng sì de yĭn yòu nĭ zŏu jìn cóng lín qū jìng，zŏu guò xiăo qiáo xiăo bà，zŏu jìn xiāo bó nà sān shí nián dài de dì yù mén。

琉璜的雾从地缝补上来，从石隙补上来，从坟地的十字架补上来，从滚热的泥浆补上来，成为云，一圈圈的云，飞去山腰，遮掩了绿树，人群和红裳黄伞在云中飘忽，象仙境，也象地府。liú huáng de wù cóng dì [féng,fèng] bŭ shàng lái，cóng shí xì bŭ shàng lái，cóng fén dì de shí zì jià bŭ shàng lái，cóng gŭn rè de ní [jiāng,jiàng] bŭ shàng lái，chéng wèi yún，yī [quān,juān,juàn,quăn] [quān,juān,juàn,quăn] de yún，fēi qù shān yāo，zhē yăn le lǜ shù，rén qún hé hóng [shang,cháng] huáng săn zài yún zhōng piāo hū，xiàng xiān jìng，yĕ xiàng dì fŭ。

何所为而来？hé suŏ wèi ér lái？

何所感而归？hé suŏ găn ér guī？

萧翁曰∶我庆幸来此而活着归去。xiāo wēng yuē∶wŏ qìng xìng lái cĭ ér huó zhe guī qù。

我归来时，奇异果长得满树累累，奇异鸟依旧在黑夜里觅食和歌唱；wŏ guī lái shí，qí yì guŏ cháng dé măn shù [lĕi,lèi,léi] [lĕi,lèi,léi]，qí yì niăo yī jiù zài hēi yè lĭ mì shí hé gē chàng；

不曾被杀戮的毛里族人依旧原始。bù céng bèi shā lù de máo lĭ zú rén yī jiù yuán shĭ。

新西兰依旧在南半球的蓝色海水中不再有人提起一个中国诗人在荒岛杀妻的故事xīn xī lán yī jiù zài nán bàn qiú de lán sè hăi shuĭ zhōng bù zài yŏu rén tí qĭ yī gè zhōng guó shī rén zài huāng dăo shā qī de gù shì

陶里(1937-)原名危亦健，广东花都人，华南师范大学文学士。曾任越南西贡某中学校长室秘书；1957年到柬埔寨、寮国任华文中学教师及经商， 1976年回香港，任职贸易公司，1978年到澳门，任职中学行政至今。现任澳门笔会（相当于作家协会）理事长、文艺杂志《澳门笔汇》主编、五月诗社社长、国际华文诗人笔会理事。著作有散文集《静寂的延续》、《莲峰撷翠》、小说集《春风误》、《百慕她的诱惑》、文艺评论集《逆声击节集》、《从作品谈澳门作家》、诗集《紫风书》、《蹒跚》、《冬夜的预言》并选编《澳门短篇小说选》。1995年5月，受邀出席在葡萄牙科英布拉大学举行的国际诗人第二届会议，并且朗诵了自己的作品。► 14篇诗文