丞厅后圃双梅一枝发和似表弟韵

漫游踪迹成浮家，一身四海惊年华。màn yóu zōng jì chéng fú jiā，yī shēn sì hăi jīng nián huá。

不禁草木竞时节，忽见霜干排新花。bù jìn căo mù jìng shí jié，hū jiàn shuāng gān pái xīn huā。

晓云生寒日未透，南枝半肥北枝瘦。xiăo yún shēng hán rì wèi tòu，nán zhī bàn féi bĕi zhī shòu。

就中一枝最先发，浪蕊浮花敢居右。jiù zhōng yī zhī zuì xiān fà，làng ruĭ fú huā găn jū yòu。

山翁涉世如狼胡，功名日远凌霜须。shān wēng shè shì rú láng hú，gōng míng rì yuăn líng shuāng xū。

与花同是江南客，一笑为解东阳臞。yŭ huā tóng shì jiāng nán kè，yī xiào wèi jiĕ dōng yáng qú。

吟哦绕树正百匝，未放零落空残株。yín [é,ó,ò,wó,wò] rào shù zhèng băi zā，wèi fàng líng luò kōng cán zhū。

春风杂花尽明媚，此君风味悬知无。chūn fēng zá huā jìn míng mèi，cĭ jūn fēng wèi xuán zhī wú。

雨中着子尚不恶，可堪老叶繙虫书。yŭ zhōng zhe zĭ shàng bù è，kĕ kān lăo yè fān chóng shū。