非诗非歌

在粉店前看见一只和肖长得很像的狗那条狗眼神暗淡，木头木脑很壮，但是很虚弱我想招呼它它恐惧的跑开陶醉在螺丝粉里，面容模糊在车站等车的时候才突然想起现在已经是冬天冬天不是一个人的，却要一个人过寒冷的是心情你的世界是草原，是大海一条地平线把我的视野淹埋生活仓促走过，连影子都模糊一片我的世界左右为难写诗应该是关上门的但心灵却应该向外界敞开拯救自己应该是爱这个世界大爱无言诗，拯救濒临爱的边缘的人们在思维中做旅行的徜徉没有边际的漂浮女人应该让男人找到自己的坐标世界在不断延伸的时候一个依靠的肩膀，不是他就是自己女人是没有性别的，借口交给事物顶天立地就如同生活，如果你很独立坚强曾记得富士山峰的孤傲属于天地之辽阔历史的伤痕是一壁浮雕也许没有那么宏大庄严诗歌讲求陌生，当记忆熟悉生活没有那么简单如水的真切凌冽才让我们站成一塑往复石（望夫石）有歌不一定成调也许不是诗也能说我来过zài fĕn diàn qián kàn jiàn yī zhī hé xiāo cháng dé hĕn xiàng de gŏu nà tiáo gŏu yăn shén àn dàn，mù tóu mù năo hĕn zhuàng，dàn shì hĕn xū ruò wŏ xiăng zhāo hū tā tā kŏng jù de [păo,páo] kāi táo zuì zài luó sī fĕn lĭ，miàn róng mó hu zài chē zhàn dĕng chē de shí hòu cái tū rán xiăng qĭ xiàn zài yĭ jīng shì dōng tiān dōng tiān bù shì yī gè rén de，què yào yī gè rén guò hán lĕng de shì xīn qíng nĭ de shì jiè shì căo yuán，shì dà hăi yī tiáo dì píng xiàn bă wŏ de shì yĕ yān [mái,mán] shēng huó cāng cù zŏu guò，lián yĭng zĭ dōu mó hu yī piàn wŏ de shì jiè zuŏ yòu wèi nán xiĕ shī yīng gāi shì guān shàng mén de dàn xīn líng què yīng gāi xiàng wài jiè [chăng,tăng] kāi zhĕng jiù zì jĭ yīng gāi shì ài zhè gè shì jiè dà ài wú yán shī，zhĕng jiù bīn lín ài de biān yuán de rén [men,mén] zài sī wéi zhōng zuò lǚ xíng de cháng yáng mò yŏu biān jì de piāo fú nǚ rén yīng gāi ràng nán rén zhăo dào zì jĭ de zuò biāo shì jiè zài bù duàn yán shēn de shí hòu yī gè yī kào de jiān [băng,pāng,páng,bàng]，bù shì tā jiù shì zì jĭ nǚ rén shì mò yŏu xìng bié de，jiè kŏu jiāo [jĭ,gĕi] shì wù dĭng tiān lì dì jiù rú tóng shēng huó，rú guŏ nĭ hĕn dú lì jiān qiáng céng jì dé fù shì shān fēng de gū ào shŭ yú tiān dì zhī liáo kuò lì shĭ de shāng hén shì yī bì fú diāo yĕ xŭ mò yŏu nà me hóng dà zhuāng yán shī gē jiăng qiú mò shēng，dāng jì yì shú xī shēng huó mò yŏu nà me jiăn dān rú shuĭ de zhēn qiē líng liè cái ràng wŏ [men,mén] zhàn chéng yī sù wăng fù shí（wàng fū shí）yŏu gē bù yī dìng chéng diào yĕ xŭ bù shì shī yĕ néng shuō wŏ lái guò