唐朝的约会

某天我被唐朝的僧人相邀揭开某个地洞的隔板来到某间深埋的闺房某女纯静若仙子某女深爱唐朝的僧人至无云无雨之所饮酒间唐朝的僧人说起取经的途中以及对身后守望的情人的感知以及苦行中的梦想如今在酸怨的视野里成为斑驳的袈裟以及空荡的头顶上蜂拥得让人苦寂的香痕而情人的希翼在破碎的经文的上空飘荡深藏的女人依然轻轻地用酒壶斟满瓷盅也许还有时间从苦行的远途中运送些书卷眼下的酒意却使人清醒得空明醉之后唐朝的僧人已经脱下袈裟要和深藏深爱的女人远去我的手依然端过杯中的残酒酒后将有人经过广场1988、10mŏu tiān wŏ bèi táng cháo de sēng rén xiāng yāo jiē kāi mŏu gè dì dòng de gé băn lái dào mŏu jiān shēn [mái,mán] de guī fáng mŏu nǚ chún jìng ruò xiān zĭ mŏu nǚ shēn ài táng cháo de sēng rén zhì wú yún wú yŭ zhī suŏ yĭn jiŭ jiān táng cháo de sēng rén shuō qĭ qŭ jīng de tú zhōng yĭ jí duì shēn hòu shŏu wàng de qíng rén de găn zhī yĭ jí kŭ xíng zhōng de mèng xiăng rú jīn zài suān yuàn de shì yĕ lĭ chéng wèi bān bó de jiā shā yĭ jí kōng dàng de tóu dĭng shàng fēng yōng dé ràng rén kŭ jì de xiāng hén ér qíng rén de xī yì zài pò suì de jīng wén de shàng kōng piāo dàng shēn cáng de nǚ rén yī rán qīng qīng dì yòng jiŭ hú zhēn măn cí zhōng yĕ xŭ huán yŏu shí jiān cóng kŭ xíng de yuăn tú zhōng yùn sòng xiē shū juăn yăn xià de jiŭ yì què shĭ rén qīng xĭng dé kōng míng zuì zhī hòu táng cháo de sēng rén yĭ jīng tuō xià jiā shā yào hé shēn cáng shēn ài de nǚ rén yuăn qù wŏ de shŏu yī rán duān guò bēi zhōng de cán jiŭ jiŭ hòu jiāng yŏu rén jīng guò guăng chăng1988、10