悼念一个人

一个人走了，仿佛异国的一次车祸死者中有一位是我们的亲人。yī gè rén zŏu le，făng fú yì guó de yī cì chē huò sĭ zhĕ zhōng yŏu yī wèi shì wŏ [men,mén] de qīn rén。

一个人走了，她曾在我们之中追忆往昔以她的多语赢得热情的声名。yī gè rén zŏu le，tā céng zài wŏ [men,mén] zhī zhōng zhuī yì wăng xī yĭ tā de duō yŭ yíng dé rè qíng de shēng míng。

一个人走了，她曾将多少世俗的温情倾泻在一间狭小的房子里，使我们感到片刻的拥挤。yī gè rén zŏu le，tā céng jiāng duō shăo shì sú de wēn qíng qīng xiè zài yī jiān xiá xiăo de fáng zĭ lĭ，shĭ wŏ [men,mén] găn dào piàn [kè,kē] de yōng jĭ。

一个人走了，她曾将早生的白发和放肆的笑声献给那些爱她而并不了解她的人她也曾有过多少知己犹如窗外的美景如今都成了尘世的幻影。yī gè rén zŏu le，tā céng jiāng zăo shēng de bái fà hé fàng sì de xiào shēng xiàn [jĭ,gĕi] nà xiē ài tā ér bìng bù le jiĕ tā de rén tā yĕ céng yŏu guò duō shăo zhī jĭ yóu rú chuāng wài de mĕi jĭng rú jīn dōu chéng le chén shì de huàn yĭng。

一个人走了，她的天性深埋地下，音容却长留人世我们至今无法知道她内心的忧郁来自家族的遗传，还是一只掏空的信箱。yī gè rén zŏu le，tā de tiān xìng shēn [mái,mán] dì xià，yīn róng què cháng liú rén shì wŏ [men,mén] zhì jīn wú fă zhī dào tā nèi xīn de yōu yù lái zì jiā zú de yí [chuán,zhuàn]，huán shì yī zhī tāo kōng de xìn xiāng。

一个人走了，她隐秘的方向从此渺无人知一位神秘老人的占卜之辞带给她的或许正是她一生的难题。yī gè rén zŏu le，tā yĭn mì de fāng xiàng cóng cĭ miăo wú rén zhī yī wèi shén mì lăo rén de zhān bŭ zhī cí dài [jĭ,gĕi] tā de huò xŭ zhèng shì tā yī shēng de nán tí。

一个人走了，她不会停留在一首悼念的诗中多少话语经过她的芳迹都只是掠影浮光而她的芳名也还不能进入我们脑海中无穷的往昔，时间还不能将她收藏。yī gè rén zŏu le，tā bù huì tíng liú zài yī shŏu dào niàn de shī zhōng duō shăo huà yŭ jīng guò tā de fāng jì dōu zhī shì [lüè,lüĕ] yĭng fú guāng ér tā de fāng míng yĕ huán bù néng jìn rù wŏ [men,mén] năo hăi zhōng wú qióng de wăng xī，shí jiān huán bù néng jiāng tā shōu cáng。