李白传奇

一整个天空骤然亮了起来满坛的酒在流满室的花在香一支破空而来的剑在呼啸众星无言又有一颗以万世的光华发声惊见你，巍巍然据案独坐在历史的另一端天为容，道为貌山是额头而河是你的血管乘万里清风载皓皓明月飞翔的身姿忽东忽西、忽南忽北中央是一团无际无涯的混沌雷声自远方滚滚而来不，是惊涛裂岸你是海，没有穿衣裳的海赤赤裸裸，起起落落你是天地之间酝酿了千年的一声咆哮二撩袍端带你昂然登上了酒楼负手站在阑干旁，俯身寻思谁是那灯火中最亮的一盏、、。yī zhĕng gè tiān kōng zhòu rán liàng le qĭ lái măn tán de jiŭ zài liú măn shì de huā zài xiāng yī zhī pò kōng ér lái de jiàn zài hū xiào zhòng xīng wú yán yòu yŏu yī kē yĭ wàn shì de guāng huá fà shēng jīng jiàn nĭ，[wēi,wéi] [wēi,wéi] rán [jù,jū] àn dú zuò zài lì shĭ de lìng yī duān tiān wèi róng，dào wèi mào shān shì é tóu ér hé shì nĭ de xuè guăn chéng wàn lĭ qīng fēng zài hào hào míng yuè fēi xiáng de shēn zī hū dōng hū xī、hū nán hū bĕi zhōng yāng shì yī tuán wú jì wú yá de hún [dùn,zhuàn] léi shēng zì yuăn fāng gŭn gŭn ér lái bù，shì jīng tāo liè àn nĭ shì hăi，mò yŏu chuān yī [shang,cháng] de hăi chì chì luŏ luŏ，qĭ qĭ luò luò nĭ shì tiān dì zhī jiān yùn [niàng,niàn,niáng] le qiān nián de yī shēng páo [xiào,xiāo] èr liáo páo duān dài nĭ áng rán dēng shàng le jiŭ lóu fù shŏu zhàn zài lán gān páng，fŭ shēn xún sī shuí shì nà dēng huŏ zhōng zuì liàng de yī zhăn、、。

这时，半空蓦然飘落一条白色儒巾随风化为满城的蝴蝶旋舞中，把所有窗口的灯一盏盏扑灭这样正好，你说你要用月光写诗让那些闪烁的句子飞越寻常百姓家然后一路亮到宫门深锁的内苑拿酒来！zhè shí，bàn kōng mò rán piāo luò yī tiáo bái sè rú jīn suí fēng huà wèi măn chéng de hú dié xuán wŭ zhōng，bă suŏ yŏu chuāng kŏu de dēng yī zhăn zhăn pū miè zhè yàng zhèng hăo，nĭ shuō nĭ yào yòng yuè guāng xiĕ shī ràng nà xiē shăn shuò de jù zĭ fēi yuè xún cháng băi xìng jiā rán hòu yī lù liàng dào gōng mén shēn suŏ de nèi yuàn ná jiŭ lái！

既称酒仙岂可无饮饮岂可不醉你向墙上的影子举杯千载寂寞万古愁在一俯一仰中尽化为声声低吟你犹记在那最醉的一天？jì [chēng,chèn,chèng] jiŭ xiān qĭ kĕ wú yĭn yĭn qĭ kĕ bù zuì nĭ xiàng qiáng shàng de yĭng zĭ jŭ bēi qiān zài jì mò wàn gŭ chóu zài yī fŭ yī yăng zhōng jìn huà wèi shēng shēng dī yín nĭ yóu jì zài nà zuì zuì de yī tiān？

在禁宫，在被一大丛牡丹吓醒之后磨墨濡笔的宫女问：你就是那好酒，吐酒，病酒的饮者？zài jìn gōng，zài bèi yī dà cóng mŭ dān [hè,xià] xĭng zhī hòu [mó,mò] mò rú bĭ de gōng nǚ wèn：nĭ jiù shì nà hăo jiŭ，tŭ jiŭ，bìng jiŭ de yĭn zhĕ？

宽衣脱靴的内待问：你就是那飞扬跋扈的诗人？kuān yī tuō xuē de nèi dài wèn：nĭ jiù shì nà fēi yáng bá hù de shī rén？

你仰着脸不答，挥笔如舞剑顿见纸上烟霞四起才写下清平调的第一句便惊得满园子的木芍药纷纷而落沉香亭外正在下雪在盈尺的冰寒中你以歌声为唐玄宗暧手以诗句为杨贵妃铺设了一条鸟语花香的路三而长安是一个宜酒宜诗不宜仙的地方去吧！nĭ yăng zhe liăn bù [dá,dā]，huī bĭ rú wŭ jiàn dùn jiàn zhĭ shàng yān xiá sì qĭ cái xiĕ xià qīng píng diào de dì yī jù biàn jīng dé măn yuán zĭ de mù sháo yào fēn fēn ér luò chén xiāng tíng wài zhèng zài xià xuĕ zài yíng chĭ de bīng hán zhōng nĭ yĭ gē shēng wèi táng xuán zōng ài shŏu yĭ shī jù wèi yáng guì fēi [pū,pù] shè le yī tiáo niăo yŭ huā xiāng de lù sān ér cháng ān shì yī gè yí jiŭ yí shī bù yí xiān de dì fāng qù [ba,bā]！

提起你的酒壶挟起你的诗册，诗册中的清风和明月过走过饮去游你的三江五湖去黄河左岸洗笔右岸磨剑让笔锋与剑气去刻一部辉煌的盛唐而做官总是败坏酒兴的事再也潇洒不起来的事永王不见得能分享你月下独酌的幽趣对饮的三人中想必不会有喋喋不休向高山流水发表政见之辈你又何苦去淌那次浑水放逐夜郎也罢，泛舟洞庭出三峡去听那哀绝的猿声也罢人在江湖，心在江湖江湖注定是你诗中的一个险句四不如学仙去你原本是一朵好看的青莲脚在泥中，头顶蓝天无需颖川之水一身红尘已被酒精洗净跨鲸与捉月无非是昨日的风流，风流的昨日而今你乃飞过嵩山三十六峰的一片云任风雨送入杳杳的钟声能不能忘机是另一回事就在那天下午访戴天山道上不遇的下午雨中的桃花不知流向何处去的下午，我终于看到你跃起抓住峰顶的那条飞瀑落入了滚滚而去的溪流tí qĭ nĭ de jiŭ hú [xié,jiā] qĭ nĭ de shī cè，shī cè zhōng de qīng fēng hé míng yuè guò zŏu guò yĭn qù yóu nĭ de sān jiāng wŭ hú qù huáng hé zuŏ àn xĭ bĭ yòu àn [mó,mò] jiàn ràng bĭ fēng yŭ jiàn qì qù [kè,kē] yī bù huī huáng de shèng táng ér zuò guān zŏng shì bài [huài,pī,pēi] jiŭ xīng de shì zài yĕ xiāo să bù qĭ lái de shì yŏng wáng bù jiàn dé néng fēn xiăng nĭ yuè xià dú zhuó de yōu qù duì yĭn de sān rén zhōng xiăng bì bù huì yŏu [dié,zhá] [dié,zhá] bù xiū xiàng gāo shān liú shuĭ fà biăo zhèng jiàn zhī bèi nĭ yòu hé kŭ qù tăng nà cì hún shuĭ fàng zhú yè láng yĕ bà，fàn zhōu dòng tíng chū sān xiá qù tīng nà āi jué de yuán shēng yĕ bà rén zài jiāng hú，xīn zài jiāng hú jiāng hú zhù dìng shì nĭ shī zhōng de yī gè xiăn jù sì bù rú xué xiān qù nĭ yuán bĕn shì yī duŏ hăo kàn de qīng lián jiăo zài ní zhōng，tóu dĭng lán tiān wú xū yĭng chuān zhī shuĭ yī shēn hóng chén yĭ bèi jiŭ jīng xĭ jìng kuà jīng yŭ zhuō yuè wú fēi shì zuó rì de fēng liú，fēng liú de zuó rì ér jīn nĭ năi fēi guò sōng shān sān shí liù fēng de yī piàn yún [rèn,rén] fēng yŭ sòng rù yăo yăo de zhōng shēng néng bù néng wàng jī shì lìng yī huí shì jiù zài nà tiān xià wŭ făng dài tiān shān dào shàng bù yù de xià wŭ yŭ zhōng de táo huā bù zhī liú xiàng hé chù qù de xià wŭ，wŏ zhōng yú kàn dào nĭ yuè qĭ zhuā zhù fēng dĭng de nà tiáo fēi [pù,bào] luò rù le gŭn gŭn ér qù de xī liú

洛夫（1928- ），原名莫洛夫，他名野叟，出生于湖南衡阳，1949年离乡去台湾，1996年移居加拿大。创世纪诗社成员之一，现代诗诗人。淡江大学英文系毕业，1973年曾任教东吴大学外文系。1954年与张默、痖弦共同创办《创世纪》诗刊，并任总编辑多年，作品被译成英、法、日、韩等文，并收入各种大型诗选，包括台湾出版的《中国当代十大诗人选集》。洛夫写诗、译诗、教诗、编诗历四十年，著作甚丰，出版诗集诗集31部，散文集6部，诗论集5部，另有评论集、译著多部，对台湾现代诗的发展产生了重要的影响。他的名作《石室之死亡》广受诗坛重视，廿多年来评论不辍，其中多首为美国汉学家白芝（Cyril Birch）教授选入他主编的《中国文学选集》。1982年他的...► 35篇诗文